Şiire Mektuplar I- Ke(n)disi Kaybolan Kız

‘Temmuz’du, yakamozlu bir gecenin ıssızlığında, buluşmanın ayrılığı yaşanmıştı, bu ağacın ve ayın kirli yüzünün altında.’

Kader,
İnan ki, kader,
Her sıkıştığımızda, cebimizdeki abonman biletimiz,
Yakalandığımızda, hemen ele verdiğimiz kardeşimiz,
Ağzı yok ki konuşsun, garibim,
Belki de O değil, ben garibim,
Suçu yüklerken üstüne, firari sessizliği,
Hayatta anlamında ki en saçmanın,
En kolayını seçelim kaçmanın,
Faydası yok, masallardaki,
Kaybolan kedinin arkasına saklanmanın,

Yüreğindeki tüm şiirler ıslanmış,
Gözyaşımla,
Ben ağladım, sen ziyan ettin aşkı,
Mürekkebi, kanına karıştı,
Lanet gibi bir ömür yakanda,
Şairin suçu ne şimdi,
Sen, kendini kaybettiysen eğer,
Bedel mi, berdel mi aşka,
Sen kalbimi, verince elime,
Veremem ki,
Acıyor, kanıyor, çıkmıyor, kalıyor içimde,
Kaçarcasına uzaklaşırken aşkın,
Darp ettiğin yüreğimi,
Kalbe koyulan buz poşeti,
Soğutuyor senden, azaltıyor sevgimi,

Yeminlere, şiirlere soykırımla,
Yazılmışlara ihanetle başladı,
Yüreğimin Down Sendromu,
Erken yaşta ölecek ve öğrenemeyecek,
Sevmenin güzel yanlarını,
Severken öpmeyi, aşkın yanaklarını,
Sevgilinin yüzünün kızardığı,
Kimsenin görmediği, en mahrem anlarını,
Sen, ben ve kader,
Gece yarısı çıkmazlarında, üç karakter,
Terk eden, sevilen ve suçlanan,
Bir kız; kaçan, sebebi kedisi kaybolan,
Korkusunda, güzelliği yok olan,
Ay ışığı utanıyor vurmaya yüzüne,
Gerçekleri,
Gerçek gibi yanmış o yeşil gözlerine,
Gerçek mi?
Elveda, senin son sözüne.