Sil Baştan Yaşam

Kolay değil elbette yaşam
Olur ki bir zulümdür hayat
Unutma her sabah her akşam
Sil baştan kurulur bu saat

Sevgili,
Bir şarkı söyler gibi
Her nüansına her notasına
Basacaksın yaşamın
Yani bir nehir akar gibi
Hani süt sızılı bir anne bakar gibi
Yani devrimi şiir edip okur gibi
Virgülüne noktasına
Her hecesine

Sereceksin yıldızını akşamın
Yağmur yemiş vadi gibi
Çiçeğe durmuş yayla gibi gülüşünü
Gündüzüne gecesine

Bir ayrık otu gibi tutunup
Bir pıtrak gibi
Yapışacaksın paçasına
Olur ya
İpin ucunda olsan bile
Bir işe yarayacak ölüşün
Ve direneceksin belanın
En dehşet zulmüne
Cevrine cefasına işkencesine

Sevgili
Kundağını namlusunu
Kırmış da mavzerinin
Devrim ertesi
Dağlardan aşağı inen
Bir gerilla gibi
Islığından bilinecek dönüşün

Kim bilir nereli
Belki Ametli
Belki de Emetli
Kurtuluş savaşından artakalan
Harman yerinde Memedi düşün
Tanığı oldu
Hainliğin ihanetin kalleşliğin nicesine
Bir türkü tutturmuş
Maraş Çanakkale memleket üstüne
Belli ki memleketine
Belli ki milletine sevdalı
Hem de ölürcesine

Sevgili,
Yoksul ve yalnız bir ülkelinin
Skora koşuşu gibi
Gözlerinden dökülecek
Bir ülke sevincin
Bir memleket gülüşün

O hasreti muhabbet
Gurbetli sıla
Çölden cennet
Belayı Leyla
Ve aslayı âlâ edenleri bir düşün

Kaç bahar gelir
Kaç güneş doğar
Kaç yıldız göz kırpar gecesine

İşte sevgili
Öyle sevecek öyle sevecek
Öyle isteyeceksin ki yaşamı
Bir söğüt ağacı gibi delicesine

Mahmut NAZİK