Son Akşam Yemeği / Asil Kadın

-Sevmenin büyüklüğünü bir geceye yada ellerinin arasındaki beyaz mendile sığdırmayı başarmıştı asil kadın-

Son akşamdı, ellerin ellerimde,
Elvedanın daha adını koymamıştı şarkılar,
Mutlu nağmeler dökülüyordu,
Kemancının tellerinden,
Bir hüzzam, bir nihavend,
Ve bir hanımefendi,
Asaletine çok yakışan beyaz elbisesi,
İsmimi taşıyan, aşk rengi, gümüş kolyesi,
Henüz vakit vurmamıştı vuslatı,
Mutluluk şarkısının valsinde,
Eşlik ediyordu sevgili,
Her şeyiyle asil kadın,
Yemek masasında tam karşımda,
Mum ışıklarının raksı var şimdi,
Gölgeler arasında,
Ve işte bizim parçamız çalınıyor,
Gel ey sevgili,
Yansın bedenlerimiz, esaret akşamlarında,
Son tango, vals ya da asaletin dansında,
Gel ve tutuşturalım geceleri aşkınla,
Bir hayal ya da dejavu düş kırıklarımda,
Bin yılın özlemini sakladım,
Çekingen bakışlarının arasına,
Gözlerimiz yanıyordu, günahlarımızdan,
Bedenlerimiz çürüdü, mahzenlerde,
Aşka esaret,
Ve sonsuz teşekkür, aşk için ödenen bir kefaret,
Şimdi gitmenin arifesinde, hüzünlü gözler,
Elinde nemlenmiş mendil, aşkın gözyaşıyla,
Busesi soğumamış yanaklarımda,
Asil kadın, hanımefendi,
Belki bir daha olmaz böyle bir akşam yemeği,
Müziğin sesi ağlamaklı, elveda söylüyor notaları,
Haydi git, seni beklemekle geçecek ömrüme,
Bir bekleyiş müjdesi, beyaz mendilinle,
Gelmen için yazılan müjdeli şiirlerle,
Haydi git, asaletle,
Son akşam yemeğinin bitiminde,