SONbahar

Seni soluyorum

çırpınırcasına maziye

çırpınırcasına deli divane

bir çocuk gülümsüyor yüzüme

oturup hüngür hüngür ağlıyorum.

Bir bağlamanın telinde

bir gecenin sessizliğinde

bir fırtınanın son nefesinde

hani biri sevgilim dese

öyle zarif öyle narin

ve öyle inceden inceye hayellerin

ellerinden tutuyorum

ellerini yüzüme sürüyorum

gözlerin var ya o gözlerin

bir orman yangını gibi tutuşuyorum.

Oysa göğsümde nefes nefese çıldıran sensizlik

bulutların hasretle kucakladığı bu son mavilik

şimdi poyraz koptu kopacak, dal kırıldı kırılacak

kurumuş bir yaprak gibi yeniden sana savrulmak

değil bu dayanılır bir şey değil

kalbimde derin bir sızı gibi hatıralar

ahh sevdiğim sevdiceğim mevsim sonbahar…

canyüreğim-1eylül.12-

Fazlı Humar