Tek gerçek düşlerdir…

Gülümserdim, güneşin uykusunu getiren ikindi sularında
Kilerimde tutku dolu fıçılar biriktiriyordum.
Açılınca güneşi kıskandıracak
Ağlardım, gülerek ağlardım yanı başımdakiler duymasın diye.
Konuşmalarım uzun ve sessiz ıslıklarla sürerdi gün boyu.
Kilerimin kapısından kimse bakmazdı içeri.
Düşlerim tıka basa dolu bekler niye?

Susardım, suskun kalırdım, içimde bir şeyler nasırlaşırdı.
Ağaç yapraklarına basardım, ince, kırılgan, sarı ve tenha
Kilerim düşlerim gündüzleri siyah, hatta kara
İçinden akan nehrin sesini geceleri duyardım
Geceleri gemiciler kandil tutardı yüzüme
Tüy kalemler çizerdi, okyanusu, adanın birinde kırık kanatlı Üveyikleri.
Her yer çiçeklenir, seslenir çalıdan bülbül, kilerim büyür
Büyür gerçeklerim, tek gerçeğim düşlerim büyür
Açılır ansızın kilerimde bir fıçı
Gün ışıkları doğmadan, sabahyıldızını görmeden
Kuşlar bile oturmadan sofraya
Dallarına değmeden seher çisesi güllerin
Her şey yerli yerinde, gerçek değişmeden
Kilerimde bir fıçı açılır
Tutku dolu düşler patlayıverir, onca yere yayılır
Yayılır daha tutamam orda, kapılarım kırılır
Pencerem almaz genişliği, perdeler uçuşur gider
Düşler çeker getirir bir uçtan gölleri
Göllerin içindeki balıkları, kenarda ahşap evin sulara dönük gururunu
Bir kayık, birkaç mutlu çocuk, bir de mırıldanabildiğim bir şarkı

Kilerimde bir fıçı devrilir
Düşler yere serilir
Gerçek değişiverir
Ben, yanımdaki, arkadaşım, akranım, dostum, büyüğüm, sayacaklarım ve seveceklerim
Fısıldayıverin hele
Bir düş fıçısı devrildi
Tutku düşüverir
Gerçek düşü verir.
Ne olup bitiyorsa içindedir
Tek gerçek düşlerdir.

Bünyamin Efe