Ten yok aşk var aslında

Ten yok aşk var aslında
Çare yok;
Yaşam her istediğini sunmaz sana,
Bilinmezlere gebe her insan zaman sarmalında,
Dün yoktu bugün var varlık meydanında
Yarında olmayacak mutlak şu fanilerin dünyasında.

Vuslat yok,
Gece yatar bedenler,kimi ruhlar dönmez geri sabah olanda,
Ne gece bekler ölümü nede bir gül bülbülü bu mekansızlıkta,
Sabahın ışıklarıyla uykusuz,bitap seni beklerim
Soğuk buz gibi yatağımda.

Tenler yok,
Silüetler var,kimi soluk benizli,kimi hayal ötesi,
Acı çekende kendinden geçende ruh aslında,
Ezelde o vardı,sonra tenler giydirildi fırlatılınca karanlığa,
Mertlik bozuldu ,ruh ne dünyaya nede tene sığamadı
Kararsız kaldı birbaşına.

Aşk var sadece aşk,
Ta yaratılıştan bu yana,upuzun yolculukta,
Aşk olmazsa ne ten kalır,ne çare nede vuslat,
Ruhuda zaten değilmidir ölümsüz kılan,eden abad
Biliyorum aşkın gölgesinde serinleyeceğiz hepimiz birgün,
Edersek eğer sonsuz ruha intisap.

Sami Yalçınkaya