TOPRAK AĞLIYOR

Gonca bir gül iken bağrına düştün
Cemalini gören toprak ağlıyor
Bülbüller susmuş yarasalar dargın
Ay buluta girmiş karalar bağlıyor

Ah benim ceylan gözlüm derya bakışlım
Uzandım toprağa yere ,yere yapıştım
Ferhat a döndüm dağlardan aştım
Bütün hayallerimin uçtuğunu gördüm

Yaşamak nefes almak ise yaşıyorum işte
Gerçekte görmek yok artık hayalde düşte
Alıp kazmayı sen kabir bir kabir deş de
Nasıl yaşadığımı sen söyle bana

Yastıklar döndü sanki dikene
Hekime sorma sakın sor bir çekene
Boynu bükük gezene değil yaşlar dökene
Halimden anlı yan onlardır benim

Güneş farklı doğuyor yıldızlar seyrek
Akıl gitti benden kaldı bir çeyrek
Yürek hızlı çalışıyor sızlıyor böbrek
Tutup kolumdan hekime götürün beni
Mahmut Ali BULUÇ 28 09 20 10