Tükeniş Hikayesi

Tükeniş Hikayesi
Bu şehrin adsız sokaklarında kayboldum
Sonunu görmediğim yollar tenhaydı
İhanetin figürü nakşedilmiş her santimine
Takatsiz gövdem yığıldı taşlara
Talihsiz kaderimle baş başayım
Yalan duymaktan bıkan kulaklarım
Çınlıyordu soğuk taşlara serilmişken
Bütün sevdalarım önümden geçiyor
Asılsız sözler verilen sevdalarım
Gençliğimi verdiğim, harcanan aşklarım
Günahkâr ellerde heder olan kalbim
Bu darbeye dayanamıyor, bitiyordu.

Heybetli halimden eser kalmadı
Konuşan dillerim artık suskun
Yoklukla varlık arsında sıkıştım
Gözlerimi dahi açamıyorum
Çoktan hazırdı derin bir uykuya
Kim inanırdı çabucak biteceğine
Hem de yapacak çok işim varken
Nerden bakarsan bak tükendi yol
Hakkını helal etsin hakkı olanlar

Belli belirsiz bir fısıltı duydum
Rüzgârın bestesine eşlik eden ağaçlar
Kaçmamı söylüyorlardı bu şehirden
Üzüntülü ve kaygılı halleriyle
Çok yorulduğumu söyledim onlara
Kış gününün soğukluğunda yere geldi sırtım
Tüm bunları yaşarken, biterken ben
Şehrin en kalabalık olduğu saatiydi
Kimse fark etmedi sıcak cesedimi
Öylece veriverdim son nefesimi.

Sinan Şaşmaz