Tut Elimden

Karmakarışığım…
Kupkuru bir rüzgarla
Savruluyorum oradan oraya…
Üşüyorum…
Buz gibi korkularımla uyuşuyor bedenim
Okyanuslarda yüzerken
Ağaçlara dokunurken
Bulutlardan geçerken
Seni düşünüyorum
Üşüyorum…

Sana adadığım yıllar şöyle dursun
Sevginle büyüyüp, parçalandığım
Ve etrafa yaldızlar saçarak
Yeniden sana ulaştığım her an için
Bir umut besliyorum
Belki içlerinden biri karşılık bulur diye…

Sevgiyi başkalarında arama
Bil ki, benim gibi kimse dokunamaz
Kanayan yaralarına…

Tut elimden,
Birlikte koşalım umuda…