Uzaklardamıyız şimdi

ışık mı tutyorsunuz yürüyüp gideceğim yollara
ve biliyorsunuz limanlarım yok
üç yanı çevrili duraklarım yok

bu sabah koluma düşen böceği salladım
ismini bilmediğim bir böceği
yeni doğmuşta olabilirdi
gözlerimi sana kapadım

kadınlar oturuyorlardı parklarda
çarşılardan dönenler dinlenmek için
ağlıyorlardı klavuzsuz
yürekleri yaslarda

parmaklarım bir çocuğun saçlarına uzandı
gülümsedik birbirimize
bombalar içimizde güneşler
tomurcuklar gibi görmeliydiniz
nasıl da mutlu patladı

süslü sözlerden nefret ediyorduk oysa
dudaklarının inceliğindeydi
dökülen sicimlerdeydi
belki ölmeyebilirdik
seviler içimizde karartılmasa
elele dolaşabilirdik

gerek yok kapatın ışıklarınızı
erken çaldı bu yaz
sonbahar kapımızı