Vakit Ayrılık Vakti

Vakit Ayrılık Vakti
Vakit ayrılık vakti geriye kalandır özlem.
Dönmek isteyen bende artık yalandır özlem.

Sende geçen sürede zamanın çizgileri,
19 yaşında bir gencin karalanmış defteri.

Her baharda çökerken saçıma beyazı karın,
Bir çığ misali yıkılan dağ gibi umutların,

Altında can çekişen bir yürek vardı sende,
O yürek zamanla solup sarardı sende.

Bir ayrılık günü hangi gözler sevinir?
Söyler misin hayatımı zindana çeviren şehir?

Sevdiğinden ayrılırken dökülmez mi yaşlar?
Hangi yürek meydanında başlamaz ki savaşlar?

Neler çektim neler o yalan kucağında.
Her gecemde geldiğim o uçsuz bucağında.

Yıkılıverdi bir bir o eşsiz hayallerim.
Çekilirken girdaba bom boş kaldı ellerim.

Kucağında yankılanır ağlarken hıçkırıklarım.
Acılarla buluştuğu an kalbi kırıkların,

Elveda derken sana üzülmesin gözlerin,
Dökülmesin ağzından o anlamsız sözlerin,

Ve elveda Bandırma, Gönen, Susurluk, Manyas,
Sakın Balıkesir sakın gidiyorum diye tutma yas…

Yusuf Bozkaya