Varlığına Alıştım

Varlığına alıştım ya,
Yokluğuna dayanamam
Ruhun ruhumla bütünleşti ya,
Gözlerinden ayrılamam…

Oysa yanımda yoksun,
Başka havayı kokluyorsun.
Yakıyorsun beni, acıtıyorsun,
Can derken, canlanamıyorsun,
Ağlatıyorsun hüzün rengi gözlerinle…

Öylesine özlemişim ki seni,
Kendimden geçiyorum seni düşünürken.
Havalara uçuyorum,
İçimde kelebekler kanatlanıyor…

Hala sarhoşum inan,
Hala ayılmadım aşkından.
Seni içtikçe her kadehimde,
Varlığını yaşıyorum içimde.

Gecemsin içimde,
Yıldızlar gibi yanar,
Rüzgar gibi savrulur,
Dağıtırsın beni sevdanın ellerinde..
Yerle bir eden,
Bitmeyen aşkınsa yüreğimde…

Çılgınca arzularım sıcağını,
Sana sarılmayı,
Seninle saatlerce sohbet etmeyi,
Ben seni çok özlerim…

Varlığına alıştım ya inan,
Yokluğuna katlanamam…

Yenal Karavelioğlu