Ve Özledim…

Hayat yorgun, hayat solgun, hayat durgun
Hayat işte bir yağmur sonrası toprak kokusunda
Alkolü bıraktım sigarayı da
Hay benim cahil aklım
Bir hüznümü bırakamadım
Yalnız akşamlarımda.
Olmasa sandalyemde gıcırtı
Kapıda tanırım ayak seslerini
Şimdi kesmiyor beni şehrin araç sesleri
Sen bu şehirden her gidişinde
Daha da bir haykırıyor içim sana
Bir başka yakarıyor gözlerim sokakların da
Dalgınlığım her dem kaynıyor bas ucumda
Ve özlüyorum seni suskun

Ki gidesi var gönlümün bu viran şehirlerimden
Kopuk olacak bu şiir yine sayesinde yorgun hayatın
Yine özlem biriken gözyaşlarımda
Hesap bakiyesini sıfırlamış kalp atışlarım
Yaramaz çocuklar uçurtmaların iplerini kesmiş
Çıplak ayaklı çingeneler Çiçeklerini dermiş
Bak yine bu kent sensizliğe ağlıyor yağmur yağmur
Yaz akşamı serinlik işte yokluğun
İçimde öyle bir hezeyan
Sarmaş dolaş sırıl sıklam
Ve yine özledim seni bak

Kibritleri çaktım teker teker
Efkârımı ateşledi çakmak gözler
Yılgın rüzgârlara esir ettim söylenmemiş tüm sözlerimi
Haykırışlarımı devirdi şarampolde küskün sesin
İçime düşürdün yangın misali sevdayı
Adres sorar gibi kayıp sokaklarda
Seni ara gibi bu efkârlı akşamlarda
Ve bir vapur sesinde, bir dalgasında denizin
Bir Martının çığlığın da, bu pazar sabahında
Hıçkırıklarımda adam gibi özlemelerimi özlerken
özledim seni…
Fatih PORSUK