Veda Şiiri

bu sabah sen bir bebek gibi mışıl mışıl uyurken
baktımki güneş henüz doğmuş,vakit çok erken
ben usulca yaklaştım da duyamadın sen
bilme diye,derin uykundayken sarıldım sana…

uyku tutmadı gözümü geceden beri
düşündüm,son sefere çıkan döner mi geri
gönül bahçemden derlediğim mor sümbülleri
bırakıp başucuna,derin uykundayken sarıldım sana…

son görüşüm gibi baktım son kez hilal kaşına
karışsın diye nefesin nefesime,kokun kokuma
kollarımı doladım önce beline sonra koluna
incinme diye,derin uykundayken sarıldım sana…

hakkını helal et diye fısıldadım ben
mışıl mışıl uyuyordun,duymuyordun sen
kuşlar hüzünlü şarkılarla penceredeyken
uyanma diye,derin uykundayken sarıldım sana…

ayaklarını çekmiştin hafifce karnına
sırtını bana dönmüş yatıyordun masumca
dilimde belli belirsiz bir veda ve yarım dua
darılma diye,derin uykundayken sarıldım sana…

ne kadar yaşasak da ne çare fani bu dünya
kim öle kim kala bilinmezki,yarın sabaha
ölürsem doyamam gül yüzüne diye bir daha
doya doya,derin uykundayken sarıldım sana…

(15.08.2010-İstanbul)

Gülhan Çeliktaş