VURDU BENİ ÖZÜMDEN

Tebessümle girdi söze
Vurdu beni can özümden
Düşürdü sevdayı öze
Vurdu beni can özümden

Saçları var lüle lüle
Savurup bırakmış yele
Damarda dönüştü sele
Vurdu beni can özümden

Ceylan gibi ürkek bakar
Bakışları canım yakar
Dolduğu bendleri yıkar
Vurdu beni can özümden

İçimde bir volkan kaynar
Dilim durmaz onu anar
Ah ettikçe yaram kanar
Vurdu beni can özümden

Yol ettim sahrayı çölü
Mesken tuttum kuru gölü
Kuruttum nazende gülü
Vurdu beni can özümden

Esmer tenli dili şeker
Beni hep kendine çeker
Yürek taşa umut eker
Vurdu beni can özümden

Durak Yiğit
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ