ya ilacim ol gel, yada yaram ol kal gittigin yerde..

gündüzlerim kaçar gecelerden..
benligini yakamazsan, geçemezsin bu köprüden..
önce kendini yakacaksin, sonra sevdigini saracaksin..
saramazsan sevdigini,
alirlar herseyini,
rüyalarimda oksuyorum seni..
kadermisin, kedermisin?
can misin, can alanmisin?
gülümmüsün,ölümmü..?
zaman herseyi eskitiyormu yoksa..
bendemi eskidim acaba? eskicinin bile almadigi degersiz birseymiydim gözünde..?
yoksa o gözeleri, ayakkabi boyayan o kara renge cila vurup disardan güzel gösteren birimi boyadi o kara gözleri?
cilami vurdular gözüne?
perdemi cektiler burnunun dibindeki gerçeklere..?
sen hiç odanin bir kösesinde önce senin adini anip sonra kelime-i sahadet getirip o daracik kösede azraili can-i gönülden çagirip gözlerini kapatip bekledinmi..?
neyin var diye sordular, hiçbiseyim yok dedigimde yalan soyleme var dediler..
hayir gerçekten yok aslinda..
benim herseyim sendin sende gittin artik hiçbiseyim kalmadi..
aklimdaki seni mideme kadar sokup kustum seni..
hadi içimdeki seni kustumda, ya kalbimdeki açtigin yaralar ne olcak..?
sana ilacimsin derdim hep..
ya ilacim ol gel, yada yaram ol kal gittigin yerde..
çok anlamsiz sözler sarfediyorum senden sonra, çok saçma siirler yazmaya basladim gittiginden bu yana..
hayatim saçma zaten..
sözleriminde anlamsiz olmasi, hayatimin anlamsiz olmasindandir..
anlamsiz anlamlara anlam katmaya çalistim seninle.. yanilmisim…
çölde gül yetistirmeye kalkmisim, çölde su yoktur diye gözyaslarimla suladim seni, ama onuda begenmedin..
yaralarim agladi, içim yarayla doldu..
amansiz bir senlige tutuldum,
fazla dayanmaz bu kalbin dediler, tek çare var dediler..
tek çaren.. neyse bosver bilmesende olur..