Yalçın Dağlarda Dost Ve Aşk

Yalçın dağlaradır özlemim,
Ta çocukluktan kalma düşlerim,
Hep yanında olup da gidemeyişim,
Depreşip durdu boşa bir ömür yüreğim,

Bugün işte, hazırladım çantamı,
Sadece bir defter birkaç kalem, ve sıcak çay
Gölgesinde, rüzgarlı yamaçların,
Biraz huzur ve dostluk gayrisi yok amacımın,

Yollarında, dostlarımla eskileri paylaştık,
Kuşlarım, sincaplar ve birkaç kelebekle,
Şimdi gözüm karlı zirvelerinde gezinirken,
Daha da heyecanlıyım, bilmeden sana gelirken

Şimdi birikmiş duygularımla, kuzey yamacındayım,
Bulutlar ve insanlık hepsi ayaklarım altında,
Ben, huzur ile geldim, işte yanındayım,
Hayaller, mahşer gibi karşımdaki boşlukta,

Aman Allah’ım, oda ne!..
Gözlerim takılıyor ilerde, rüzgarlı çiçeklere,
Kayaların arasında bir siluet ile uzanan son,
Bu el değmemiş, nadide dağ lalesi, anemon,

İlk ben mi sevdim dost gibi, şimdi seni,
İlkim oldun birden, bak güne bakan yanım,
Şimdi kim ayıracak, bu dağlardan beni,
Kanar sızlayan yaram da, akmaz mı kanım?

Ben giderken, sen de gel desem, gelemezsin,
Senden sonra daha da sevdiğim bu dağlarda,
Ayrılık olsa dayanamam, alıştım, bilemezsin,
Dostluğum baki, yüreğim kalacak, yanında,

Seni ilk gördüm çok özeldin, el değmemiş yüreğine,
Buradan giderken dostluğumu örtüyorum üzerine,
Bekle ben hep geleceğim, dostumun köşesine,
Bir bardak sıcak çay ve sen karşımda,

Seni gördükten sonra bu yalçın dağ yamacında,
Zihnim boşaldı, sen kaldın yalnız aklımda,
Bitmesin, solma sakın zemheri ayazında,
Gel yanaş ta ısın kalbimin sobasında,
Bekliyorum…
Bekleyeceğim….