Yalnız şiir

Yalnız şiir
bir dünyam vardı…
umutlar büyütürdüm
kıyısında

çok değil
birazcık huzur
içten gülücükler adına

orda…
kalemimle konuşur
şarkılarla avuturdum
düşlerimi
ayazda

sanki
saçlarımı dağıtmak icin
eserdi rüzgar

karanlığı
şefkatle kucaklardı
sağanakta yakamozlar

sanki
maviye tutunmanın sevdasıydı
asi dalgalar

umut…

bir gün mutlaka dedirten
umutlar
…

anladım…
boşmuş avuntular

ve
anladım ki
umutların da miadı var
…

bugün…
tüm ihtimalleri sıfırladım

sözün bittiği yerde
iflasın eşiğinde
kalemim

artık
ayazlara kafa tutmuyorum

kopsun kıyameti
şiirin

Nurten Isilak