Yalnızlığım

Yalnızlık yad edilir
Çerçeveleri çizilmemiş dünya
Sonsuzluğu kucaklarım bu gece
Dilim çözülmez bir türlü
Bin meşakkat var gönlümde
Çözülmez gibi görünse de her hece

Sensiz ve sessiz yaşar yalnızlığım
Kendimde yok olur hissettiklerim
Emanet ederim emin ellerime
Sıyrılır gider gündüzleri
Geceleri sessizliği daha çok severim
Oysa yandığımı bildirmem
Sessizliği yoksulluk sayarım
Yalnızlığın çoğunlukta var olduğu zaman
Yemin ederim bütün dakikalarıma
Andım olsun kirpiklerim doğru söyler
Oklar gibidir baktığım tarafta
Yalnızlığı ararım tozlanmış rafta

Sezgilerim yetmez olur coştukça
Çağlayan sular uçan martılarda
Benim memlekette duyulmaz bunlar
Herkes çok şey olduğunu zanneder
Hiç bir şey olduğu gün anlar

İnsan kendi kulesinin bekçisi
Bu nöbet yalnız yaşanır
Elele değil ruhsuz duvarlarla tutulur
Soğuk mu sıcak mı ne farkeder
Kendim olmayacaksa
Ve var sanmadıkça
Yokluğun başında sonunda
Aynı hissi sindiririm yalnızlığımla

Vehbi Yurt