YALNIZLIĞIM BENİ YALNIZ BIRAKTI

Bakıyorum şimdi bulutlara.
Dertleşirler gibi
Ağlarlar gibi
Seviyorlar birbirlerini sanki.
Bense üşüyorum yalnızlığımda.
Kırmışlar tüm yardım ellerini.
Söküp atmışlar içimdeki sevgiyi,
Yutturmuşlar tüm güzel sözleri.

Gölgeler kalmış olduğum adamdan,
Ne umutlar vardı dünden kalan.
Bu nasıl bir rüzgardı?
İçim bir başkaydı,
Yalnızlığım beni yalnız bıraktı.
Tebessümler kayboldu.
İçimdeki şelale duruldu.
Ağlasam kimse duyamazdı,
Kalbim atsa da durmuştu.

Ağzım açık kalmıştı,
Bir şeyler kesinlikle yarım kalmıştı.
Gerçekler hayalleri katletmişti.
Bir başımayım şimdi…
Yıldızlar aklımı çelmişti,
“Umut” demişlerdi…

Aynada kimi görüyorum bilmiyorum.
Deniz olup dalgalanıyorum…
Benden bir ben geçer gibi
Gittikçe yabancılaşıyorum.
Kendimden uzaklaşıyorum .

Gölgelerim beni izliyor ,
Duruyorum ve ben de onları izliyorum.
Hangimiz daha karanlık bilmiyorum…
Gecenin soğuk nefesi bile söndüremez içimdeki ateşi.
Kim görebilir bendeki hiddeti kederi?
Yutacak beni bu akşam yalnızlığım,
Ay gülecek Gökyüzü gülecek,
Biliyorum ben, usulca kaybolacağım…