Yalnızlığımın Sebebi…

Yalnızlığımın Sebebi…
Küçükken tarla da topladığım böğürtlenler gibiydi insanlar.

Hangisini elimle tutsam leke bırakıyordu.

Geçmişin izleri avuç içimde gizli,

Her biri farklı yönlere çıkıyor.

Çıkan her kapıya yalnızlığımı paylaştım.

Çıkmaz sokaklara girdikçe yalnızlaştım.

Artık hangi kapıyı çalsam?

Kim el verir bu adama?

Çaresiz insan sevgiye muhtaçtır.

Kim sevgisini verir bu adama.

Issız sokakta, sokak çocuğu ruhuyla kaldım şimdi.

Ne umut var.

Ne de bir çare.

Sevgisizlik sarmış her yanı.

Karanlık kapıların arkasında dipsiz bir kuyu,

Yalnız kalmış hayatlar.

Yalnızlığını paylaşmaktan korkan insanlar…

Yaşar Keskin