Yalnızlığın Son Bileti

Hayalimin tek kahramanı sen.. Ve hep ikinci plana atılan ben.. Peki ya biz? O nerde? Niye bu kadar uzakta.. Her an seni düşünen bu aklımdan kaçış yolu yok mu? Her yolun tek çıkışı sen misin yoksa.. Yeni birini almaya çalışıyorum hayatıma ve o yola ne zaman baş vursam sen çıkıyorsun karşıma ve bir kere daha haklı oluyosun… Kaçamıyorum benliğimden, beni ben yapan senden.. Bir tinercinin tinere olan mahkumluğu ve ona olan ihtiyacı gibiydi benim sana olan ihtiyacım.. Yapamıyordum,bırakamıyordum bir türlü, kendime defalarca bırakacağım diye söz vermeme rağmen.. Sen tüm bunlardan habersizken ben seni yaşamaya çalışıyordum… Gittiğin gün aklıma geldikçe, onu hatırladıkça, defalarca terkediyordun beni..Bense çaresiz ve aciz… Seni bırakmak istediğim gün … Kız bana,hemde çok…Ama sakın bir şey söyleme.. Daha sonra topla valizini , anılarımızı koy içine , gülüşlerimizi ve mutluluklarımız, bırak acılar bana kalsın.. Gecenin bir yarısı elinde sigaranla düşün beni , boğul o dumanda.. Söndür izmaritini söndürdüğün gibi bana olan aşkını..Bir sonraki sabah daha güneş yeni doğarken uyan, giy o rengini çok sevdiğim montunu üstüne, al o yıpranmış valizini eline.. Ve sessiz,çok sessiz bir şekilde çık evinden, yavaş kapat kapıyı duymayayım , anlamayayım gittiğini.. Bin,o kaçırmak üzere olduğun son vapura… Yol boyunca düşün beni.. Yeni gittiğin yerde yepyeni bir hayat kur kendine,yakalan yeni sevdalara… Geçmişi,beni unut… Ve sonra bir gün aniden bıraktığın seni getiren o sonbahar rüzgarıyla gel ansızın…