Siirler.Biz

Yalnızlık Senfonisi

İçimizi acıtan, gözlerle yüzümüze
Baktığında anladım, sensizlikmiş kaderim.
Ne kadar hüzün varsa aşk diye üstümüze,
Yıktığında anladım, sensizlikmiş kaderim.

Her nefes o ateşte har idi yıllar yılı.
Aldı gitti başımdan, yokluğun o akılı.
Bu acının hançeri, yüreğimde çakılı.
Çaktığında anladım, sensizlikmiş kaderim.

İçimde hep o korku ürperip kalıyorum.
Gönül tellerim ürkek, korkuyla çalıyorum.
Sensizlik anlarımda, düşlere dalıyorum.
Çıktığında anladım, sensizlikmiş kaderim.

Sokaklar sensiz ıssız, yokluğun büyük acı
Bu gönül yarasının, sen iken tek ilacı.
Hiç gözümü kırpmadan olurdum ya duacı,
Bıktığında anladım, sensizlikmiş kaderim.

Yılların böyle hoyrat, tükenmesi boşuna.
Nasıl da katılmıştım bu kavgada koşuna!
Bu hüzün senfonisi, nasıl gitti hoşuna?
Yaktığında anladım, sensizlikmiş kaderim.

İster kader deyip sus, istersen gözyaşı dök.
İstersen yüreğimi, çabucak yerinden sök.
Eğer sevgi yok ise, neye yarar kuru kök?
Söktüğünde anladım, sensizlikmiş kaderim.

Kulak verdim içime, bir ah duydum derinden.
Yalnızlıklar çok şeyi, söküvermiş yerinden.
Anladım yürek yanmış, kül olmuş kederinden,
Döktüğünde anladım, sensizlikmiş kaderim.

Başımı bu dertlere, aşk yok ise salmazdım.
Boş yerlere dövünüp, saçlarımı yolmazdım.
Ben senin Dostelindim, sana uzak kalmazdım.
Ektiğinde anladım, sensizlikmiş kaderim

Bahri Yıldırım

Etiketler:

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış.