Yalnızlıklarınım Senin

Ben yalnızlıklarınım senin
Göz yaşlarımla yıkanır uğruna yürüdüğüm yollar
Her gün ışığına lanetlerle uyanır
Seni kahvaltımın en acı deminde hatırlarım
Yalansın hiç şüphesiz
Sorumsuzca tükettiğim yıllar kadar yalansın
Beyaz olan sadece tenin
Kibir kazanından yeni çıkmışçasına
Bir parça boyaya bürünmüş gözlerin
Kendini hala masallarda sanarsın
Ara sıra masumca ruhuma sızar
Bir an bile düşünmeden kalbimi çalarsın
Anlamın bile kaybolur
Sen hevesin kadarsın, ben yalnızlıklarınım senin
Her kaybedişinde titrersin güneşimde
Biraz teselliye karşılık biraz güzelliğin
İşin bitene dek tebessüm eder
Herkesçe mutlu lakin buz gibi donuk için
Ben yalnızlıklarınım senin
Dostun olamam kirli omuzları yosun tutmuş
Bir hayaletim içinde
Unutulmaya yüz tutmuş
Ne çok yorgunum ne de az usandım
Ben zayıflığınım senin
Yalanlarına kafa tutmuş

Hüseyin Atılgan