Yatırdım yalnızlığımı

Yatırdım yalnızlığımı
Ölüm uykusuna
Efkarıma,
Ağır bir mektup yazdım
Dağlanmış yüreğimden
Kimsesizdi benim sevdam
Bir yetimin gözlerine batırmıştım
Tüm korkularımı
Rahimine koydum
Doğacak ihanetlerini
Büyüttüm ellerimde
Sahipsiz acılarımı
Var git kucakla
Alçak dağlarını
Büyürsün belki
Sende bir yosmanın eteğinde

Nazlı Arman