Yeni bir aşkın resmi

Yeni bir aşkın resmi
fırtınalı okyanusların hırçın dalgası

vurdun yüreğimin bakir kumsalına

ulaştın kumdan kalelerime

ordan çalarak kalbimi

sürükledin kendi kıyılarına

coşkulu bir aşkla ıslanmışken dilin

öptün ruhumu sızarak hücrelerime

girerken hayatıma bir anda

baskın bir yağmurla

çözdün buz tutmuş yüreğimi

hayalinsiz tek bir an bırakmadan

ele geçirdin bütün zamanımı

kalbimin içinden yükselen ses oldun

geride kalan her anda bir iz

umut yükledin içimdeki öksüz sevgiye

ordan oraya sürüklenen

uyuttuğum gençliğimi uyuandırdın

ellerindeki bahar yaprakları

hayat oldu kuraklığa düşen bedenime

güven karanlık bir dehlizken

göğsümde aydınlığını hisettiğim sevgili

içimde yeni bir şehir kurulurken

her yarım cümlende aşk tamamladığım son sözcüklerdi

dökündüm ne varsa senden önce

her anımı seninle doldurdum

varlığı sırlar üreten kainatta

aşkın gücünü çekiyorum içime

sen asla alma benden kendini

suskunlaşan ruhuma dokun sevginle

öyle şiddetli sarılki

bütün içtenlikleri teker teker yeşersin cümlelerin

gözlerinde parıldayan ışıkta

büyüdüğünü hisederek birşeylerin

ser ser aşkı bembeyaz bir bulut gibi üstümüze

ben seninle sonsuzluğun içinde sınırsızca kalabilirim

ben kapısı ansızın aşkla çalınan yanlız yürek

berrak sularda gezinen hasret

içimde sevdanın hep aynı tondaki resmi

çırıl çıplak aşkın gerçek rengi

giderken tiryakim yollar üzerinde

sevgiye aç yüreklerin göz hapsinde

kendimi aşkın kollarına bırakıp

boşluğa dağıtıp haykırışımı

çığlığımla çoşturup yaşamın şah damarını

senli bir hayatta yürürüm geleceğe

hep en güzelini sende

hep en güzelini gözlerinde görerek

dünyanın ötesinde bir yerde

karışırım varlığına

başka ne söylenebilirki aşk denizi içinde

sırılsıklamken bütün hisler

sana tutsak kelimeler başka ne anlam barındırır

hangi dilde yaşanır bu denli sınırsız aşk sarhoşluğu

ben seni en içimde yaşarım

göğsümde patlarken bir volkan

sarsılırken dokunuşlarının depremiyle tenim

antik bir heykel gibi beklerim kalbimi keşfedişini

İrfan Yiğit