Yıldızlar

Duyulur muydu okyanuslarda bir deniz kızının ağlayışı;
merak ederdik beyaz köpüklü dalgalar, kırılgan hıçkırıklar
ve alaca karanlıkta yuvarlanan pırıltılarda görülür müydü
bir denizkızının ağlarken geceye döktüğü denizyıldızları.

Ya biz, ya siz, ya denizkızı için yolardık papatya yapraklarını;
ne çıkarsa bahtımıza uçuşurdu ateşböcekleri’ nin kanatlarında.

Gizlemişti bizi sazlıkta küçük göletlere merakımız
gömülüyken kumsala yan yana ayaklarımız
sonra o sesler gelen gümbürtüler göklerden
anlamıştık okyanusun kırılan kalbinde
aradığımız denizkızını bulduğumuzu
görüyorduk, gün gidiyor ay doğuyor o ağlıyordu.

Anlıyordum ben tüm kıyılardan görülen
kara bir bulutu yararak kamçı gibi çakan
yıldırımlar ağlatıyordu denizkızlarını.

Sen, ayıramamıştın hiç birini o zamanlar
hepsi bir, hepsi okyanus, hepsi denizdi.
Bir farkı yoktu kin tutan ayrılıkların
içimizde gizlediğimiz okyanus sahilinden.

Sanki kıyılarda bilmeden bastığımız
denizkestaneleriydi acıtan adımlarımızı
saklandığımız o sazlıkta hep aynı kaldı böylece
karanlık sulara birer birer parıldayıp akan
ve okyanuslara yanıp dökülen denizyıldızları.