Yoktun

Yoktun
Yarına sordum gelecek misin,
sorma dedi,
Düne sordum neredeydin,
Geçti artık,yok dedi,
Anılara sordum o nerede,
Bilmiyoruz dediler,
Yoktun.

Kelimelere,satırlara baktım,
Ellerini tuttuğum o çam ağacının gölgesine baktım,
Ellerimin ulaştığı ve dokunduğumuz her yere,
Gözlerimizin birlikteyken görebildiği en uzağa,
Sarılıp ağlayarak ayrıldığımız o soğuk gara,
Hepsine baktım
Yoktun.

Bizi anlatan şarkı sözlerinde bile geçmedi adın,
Konya ovasının sarısında dahi yoktu o saçların
Eski resimlerimizde gözükmüyordu sana adadıklarım,
Geçtiğin yolların her karışını baştan arşınladım,
Gittiğin şehrin duvarlarını tek başıma kırdım,
Yoktun.

En sevdiğimiz lokantanın içindeki o gülüşte,
Her yaz gittiğimiz o köyün kokusunda,
Sana aldığım ve bende unuttuğun o şalın renklerinde,
Bende kalan kıyamadığım bendeki o sende,
Hep ‘başka birşey bu..’ diyerek anlattığım o hikayemizde,
Yoktun.

Çarem kalmadı başka,
Yakınlarında bulamadım,
Dostlarında umamadım,
En son senin kapını çaldım,
Ve açtın,
Yoktun…
Kelimelere,satırlara baktım,
Ellerini tuttuğum o çam ağacının gölgesine baktım,
Ellerimin ulaştığı ve dokunduğumuz her yere,
Gözlerimizin birlikteyken görebildiği en uzağa,
Sarılıp ağlayarak ayrıldığımız o soğuk gara,
Hepsine baktım
Yoktun.

Bizi anlatan şarkı sözlerinde bile geçmedi adın,
Konya ovasının sarısında dahi yoktu o saçların
Eski resimlerimizde gözükmüyordu sana adadıklarım,
Geçtiğin yolların her karışını baştan arşınladım,
Gittiğin şehrin duvarlarını tek başıma kırdım,
Yoktun.

En sevdiğimiz lokantanın içindeki o gülüşte,
Her yaz gittiğimiz o köyün kokusunda,
Sana aldığım ve bende unuttuğun o şalın renklerinde,
Bende kalan kıyamadığım bendeki o sende,
Hep ‘başka birşey bu..’ diyerek anlattığım o hikayemizde,
Yoktun.

Çarem kalmadı başka,
Yakınlarında bulamadım,
Dostlarında umamadım,
En son senin kapını çaldım,
Ve açtın,
Yoktun…

Kıvanç Demirel