Yön Verirdi

Ateşe
Yön veren
Rüzgarlardı
Saçların gibi
Kokuların gibi
Yanardı yüreğim
Orman yangınları gibi
Nefesin yüzüme
Sesin yüreğime değince
Sönerdi kendi kendine

Yüreğime
Yön verense
Aşkındı
Bakışların gibi
Yakarışların gibi
Çarpardı yüreğim
Notre Dame’ın çanları gibi
Gözlerin yüzüme
Ellerin yüreğime değince
Susardı kendi kendine…

Fikret Turhan-Yalova,
25.03.2015