Yüreğime Yara Açtın

Yüreğime yara açtın derinden
Bir hasarlı bağrım ve sinem kaldı
Sen giderken söktün aldın yerinden
Ruhumu götürdün bir tenim kaldı

Yuvarlayıp attın uçurum yere
Boğum boğum boğdu düştüğüm dere
Nolurdu ölmeden görsen bir kere
Sayılı günlerim bir sonum kaldı

Bittim tükendim eriye eriye
Hasretinden döndüm kemik deriye
Düşündümde senden kalan geriye
Mazide kaybolan her yanım kaldı

Sen değilde felek belim bükendi
Bana senden başka güller dikendi
Haberin yok adım sanım tükendi
Ne şanım şöhretim ne ünüm kaldı

Rakipler girmeye artık araya
Dilerim ki mutluluğun yürüye
Beddualarımı aldım geriye
Sana ne nefretim ne kinim kaldı

Güldüğüm olmadı zaten tadınca
Sende zamansızca veda edince
Bir tek senim vardı oda gidince
Ne dostum akrabam yakınım kaldı

Hayatımı acı dem diye sürdüm
Sana laf demesin kem diye sürdüm
Zamanı yarama em diye sürdüm
Çileden ibaret yekûnum kaldı

Kader ayrılığı ördü ağında
Yalçınım gezmedi aşkın bağında
Hani ekmiştim ya gönül dağımda
Kaldıramadığım ekinim kaldı

Muammer YALÇIN