Yürek Kanarken

Yürek kanarken dil susmuyor,
Sen giderken
Can bedene yar olmuyor,
Yüz gülmeyi unutuyor be evlat
Güneş günü terk ederken
Kırmızı bir hal alır ya doğa
Sen giderken
Beni, kalbimi, duygularımı
Kan kırmızılarda bırakıyorsun be evlat.

Kırmızı gücün simgesi diye bilinir
Sen giderken
Ben;
Kırmızıya kahroluş, yok oluş
Acının en istemeyen şeklidir diyorum be evlat
Gücüm yok oluyor, kuruyor beden
Dallarını istemeyen ağacın küskünlüğü gibi
Hayata küsüyorum
Sevmiyorum kendimi
Yürek kanarken dil susmuyor be evlat

Dağdan kopar ya kaya parçaları
Yuvarlanır, yuvarlanır
Geçtiği yerleri yıkar geçer
Kendi giderken
Yıkık virane köhne yalnızlıkların izi kalır ya
Sen giderken
Yürek darmadağın kan ağlarken
Sensizliğin hüznü sarar bedeni
Can bedene yar olmaz
Akıl uçar
Kırmızının ağırlığında boğulurum be evlat….

Herdem Ankara