Yuvazis Kuslar

Yuvazis Kuslar

Elimde bir kalem yazar
bu gönlüm garip garip bakar
gözümden yine yaslar akar
yagan kar taneleri beyaz beyaz
durma sair yaz gönlünce yaz
zaten kim anlamiski senin bu halini
kara bulut ufku sarmis dünyani
cökmüs yine bir hüzün icime
isyankar degilim kaderime
amacim sadece kederimi dile getirmek
yalan sözleri kendimce silmek
zamani geldiginde mechule gitmek
sormayin sakin kimdi neden
aci ceker bu bedenim hüsrandan
uyandirin ne olur beni bu kötü rüyadan

yuvazis kus misali gönlüm
ucuyor belli degil yönüm
gidiyorum uzaklara aldirmam tuzaklara
isyanim beni böyle aglatanlara

Yaz geldi gecti haberim olmadan
hayellerimi calmislar bana sormadan
sorarim kendime nereye gidersin
gün ve gün aci cekersin
seni böyle isyankar yazdiran
herkes gülerken seni aglatan
ne sen sor nede ben anlatayim
izin ver sonu gelmeyen mechule gideyim
hayeli olmayan bir insan düsün
hep karanlik bir zindan yokki gündüzün
beni anlatmaya kelimeler yetmez
cile ve dertlerim arkadasim olmus beni terk etmez
bizim gibi gariplerin cilelerin zaten hic bitmez
yazmakdan baska carem kalmadi
ölürken bile careler ilac olmadi

yuvazis kus misali gönlüm
ucuyor belli degil yönüm
gidiyorum uzaklara aldirmam tuzaklara
isyanim beni böyle aglatanlara

Acimayin hic gencligime vurun sineme
zaten zindan gibi kanlik cöktü gönlüme
umudunu yitirmis bir mecnun var
ruhum dayanmaz bazen azar
en sevdigim firtinali aksamlar bile esmez oldu
acan cicekler bile bana bakarak soldu
dert kar etmez bu yarali gönlüme
es deli rüzgar es bagrima
yok et beni sonum ol küle cevir hayatimi
unutmusum ezzelden yasamanin anlami
göremedim hic günesin sabahini
hayatim hep karanlik geceler
hüzün dolu kalemimde bitmeyen heceler
gidiyorum artik duramam burda
zaten yem olmusuz kurda kusa

yuvazis kus misali gönlüm
ucuyor belli degil yönüm
gidiyorum uzaklara aldirmam tuzaklara
isyanim beni böyle aglatanlara